Najbardziej historycznym miejscem w obrębie dzisiejszego Campingu C-175 „Rusałka” jest strefa między sanitariatem górnym a ścieżką prowadzącą od recepcji w stronę restauracji „Rusałka”. Pierwotnie stał tu dziecięcy dom wypoczynkowy, wzniesiony w 1926 roku. Był to parterowy drewniany budynek przykryty dachówką. Przy wejściu znajdowała się zadaszona weranda.
Budowla stanęła w Lasku Strzelców (Jägerwäldchen), niedaleko brzegu jeziora Święcajty. Nazwa miejsca została wymyślona przez panią Laudon, żonę burmistrza Angerburga/Węgoborka (Węgorzewa). Był to wyraz żalu i pamięci po utraconym po 1918 roku pułku strzelców konnych nr 10. Do wybuchu I wojny światowej jednostka stacjonowała w mieście, a nadjeziorną okolicę wykorzystywała jako poligon.
Po zakończeniu Wielkiej Wojny nie było tu już słychać wojskowych komend, strzałów i rżenia koni. Cichą zalesioną okolicę wykorzystano dla zlokalizowania obiektu o charakterze wypoczynkowo-sanatoryjnym, przeznaczonego dla dzieci z terenu Węgoborka. Środki na budowę zgromadził urodzony w Stręglu węgoborski kupiec S. Joswig, który był właścicielem restauracji Sanssouci znajdującej się przy dawnej ul. Tietza (dzisiejszej ul. Kopernika). Fundator po I wojnie światowej wyjechał do Nowego Jorku, gdzie został prezydentem Związku Pomocy Wschodowi (Ostmarkenhilfsbund). W uznaniu działalności filantropijnej Joswiga nadano mu tytuł honorowego obywatela Węgoborka, a drogę biegnącą z miasta w kierunku dziecięcego domu wypoczynkowego nazwano jego nazwiskiem – Joswig Weg (dzisiaj to początkowy odcinek ul. Bolesława Chrobrego). Dobroczyńca zmarł w 1930 roku w Nowym Jorku.
Dziecięcy dom wypoczynkowy był wykorzystywany najpewniej niemal do końca II wojny światowej. Najprawdopodobniej został spalony w 1945 roku przez czerwonoarmistów.
