W lipcu 1927 roku na krawędzi skarpy nad jeziorem Święcajty otwarto restaurację Leśny Dom Wzgórze Strzelców (Waldhaus Jägerhöhe). Jego powstanie zapoczątkowało proces inwestycyjny, który z dawnego Angerburga (dzisiejszego Węgorzewa) uczynił jeden z najważniejszych ośrodków rekreacyjno-sportowych ówczesnych Prus Wschodnich.

Drewniana konstrukcja Leśnego Domu odznaczała się dużą oryginalnością. Przez całkowicie przeszkloną ścianę frontową można było podziwiać uroki pobliskiego jeziora. Restauracja posiadała  dwa plenerowe tarasy – frontowy i boczny. Na początku lat trzydziestych XX wieku dobudowano dużą aulę. Od 1 maja 1938 roku w restauracji odbywały się koncerty miejskiej orkiestry pod dyrekcją J. Theo Schmitza. W Leśnym Domu skorzystać można było także z pokojów gościnnych.

Pierwszym zarządcą obiektu był Neitzsch, jednak szybko zastąpił go Otto Heinrich, który później kierował także pobliskim gościńcem. Obiekt promowano hasłem: „Piękne Wzgórze Strzelców kusi pagórkami i dolinami, lasem i jeziorem, blaskiem słońca i śnieżnymi zaspami” (przekład z języka niemieckiego). Leśny Dom stał się ulubionym celem spacerów mieszkańców miasta, a także centrum zawodów żeglarskich – letnich i zimowych (bojerowych), które rozgrywano na Święcajtach. Niedaleko znajdowała się najstarsza w Prusach Wschodnich skocznia narciarska, zwana mazurską (Masuren-Schanze). Jej budowę ukończono w 1932 roku. Przy ośrodku urządzono duży parking z warsztatem naprawczym i stacją benzynową. Do Leśnego Domu można było dostać się także autobusem odjeżdżającym codziennie spod węgoborskiego zamku. Ośrodek był podłączony do miejskiej sieci telefonicznej – należało wykręcić numer 457.

Leśny Dom Wzgórze Strzelców wznosił się 16 m nad taflą jeziora. Wychodząc przez frontowe drzwi restauracji schodziło się na solidny drewniany pomost, na końcu którego pierwotnie znajdowała się mała przystań dla statków pasażerskich. Szybko przebudowano ją jednak na wieżę regatową, najpierw otwartą, a później zadaszoną. Wzdłuż całego pomostu cumowano różnego typu łodzie.

Leśny Dom Wzgórze Strzelców spłonął już po upadku III Rzeszy. Na jego fundamentach zbudowano później restaurację „Rusałka”, która ponownie zaczęła przyciągać mieszkańców miasta i turystów. Niedawno restauracja „Rusałka” doczekała się reaktywacji.

*

Ciekawe, czy w jeziorze Święcajty zalegają do dzisiaj przedmioty zgubione przez dawnych wczasowiczów? A może są to butelki, we wnętrzu których kryją się nieodczytane listy?

Leśny Dom Wzgórze zimą na pocztówce z około 1940 r. Z kolekcji Jerzego Łapo.
Leśny Dom Wzgórze Strzelców na pocztówce z około 1940 r. Z kolekcji Jerzego Łapo.
Taras przedni restauracji na pocztówce z około 1928 r. Z kolekcji Jerzego Łapo.
Pomost przed Leśnym Domem Wzgórze Strzelców na pocztówce z około 1928 r. Z kolekcji Jerzego Łapo.
Leśny Dom Wzgórze Strzelców widziany od strony jeziora, na pierwszym planie wieża regatowa. Pocztówka z około 1940 r. Z kolekcji Jerzego Łapo.
Leśny Dom Wzgórze Strzelców widziany od strony jeziora w 1930 r. Fotografia z folderu turystycznego.
Z kolekcji Jerzego Łapo.